از قديم درمان يك تك دندان از دست رفته يا بر اساس تراش دندان هاي مجاور بوده يا به وسيله پروتز هاي متحرك لثه دار (فيليپر) تا زماني كه در اوايل ۱۹۸۰ استفاده از ايمپلنت هاي دنداني براي جايگزين تك دندان همه گير شد.
طول عمر ايمپلنت ها و دندان هاي متكي بر روكش مشابه است و حدود ۱۰ سال مي باشد با اين تفاوت كه در ايمپلنت نياز به تخريب دندان‌هاي مجاور نيست. ميزان بقاء تك دندان ايمپلنت در ۵ سال حدود ۹۵% ذكر شده است اگرچه ايمپلنت هاي دنداني بقاء بسيار عالي دارند ولي در عين حال داراي مشكلات بيولوژيكي و تكنيكي در مقايسه با روكش هاي متكي بر دندان هستند.
هدف از قالب گيري چيست؟
هدف از گرفتن قالب انتقال دقيق موقعيت ايمپلنت و موقعيت آن نسبت به دندان ها و ساختار هاي مجاور به لابراتوار مي باشد. يك قالب دقيق يكي از فاكتور هايي است كه مي تواند از بسياري از مشكلات بعدي جلوگيري كند. پيشنهاد مي شود براي هر بيمار از وسايل قالب گيري اختصاصي (Customize)استفاده كنيد و در عين حال متصل كردن (Impression coping) ها به هم به وسيله يك رزين مثل دورالي(Duralay) باعث دقيق تر شدن قالب مي شود.
اتصال اباتمنت به ايمپلنت
اباتمنت به اشكال مختلف مي تواند متصل شود. اتصال داخلي (internal connection) باعث كاهش مشكلات به علت پخش نيرو ها به درون بدنه ايمپلنت مي باشد.
اتصال اباتمنت به پروتز (روكش)
بعضي از متخصصين ايمپلنت بر اين باورند كه طريقه اتصال اباتمنت به روكش بر روي نتيجه نهايي و كاركرد ايمپلنت در دراز مدت تاثيرگذار است به هر حال دو طريقه موجود است:
- از طريق پيچ.
- از طريق سمان (چسب).
كاشت ايمپلنت فوري توسط دكتر آريام بهترين متخصص ايمپلنت
سمعك پشت گوشي